Zabudowa Grabiszynka – dzielnicy Wrocławia, gdzie znajduje się przebudowywany budynek – stanowi zwarty i czytelny historyczny układ urbanistyczny, na który składa się przede wszystkim niewielka zabudowa jednorodzinna wolnostojąca. Domy – w większości powstałe na początku ubiegłego wieku – zostały zaprojektowane jako jednorodny zespół budynków ustawionych kalenicowo względem głównej siatki ulic. Budynki o zgrabnych proporcjach, nakryte są najczęściej dwuspadowym stromym dachem o nachyleniu połaci ok. 45 stopni, bryły pozbawione są zbędnego detalu i zbudowane na rzucie zbliżonym do kwadratu.Bryła budynku po przebudowie nawiązuje skalą oraz proporcjami do istniejącej zabudowy, budynek jest jedynie nieco wyższy niż swoi sąsiedzi. Różnice zniwelowano wizualnie poprzez zastosowanie okładziny dachowej, która schodzi na elewację do poziomu okapu sąsiedniej zabudowy. Dostawiony do zasadniczej bryły wykusz, otwiera się w głąb działki pełnym przeszkleniem. Element ten został celowo zróżnicowany fakturą i materiałem od bryły głównej, tak aby sprawiał wrażenie kostki dostawionej do „oryginału”. Z pokrytej drewnianą okładziną kostki wypuszczono szeroki tras, który nadwieszono wspornikowo nad płytką niecką basenu, która miała optycznie podkreślić wrażenie lekkości unoszącej się nad nim bryły. Budynek nakrywa prosty dwuspadowy dach pokryty matową blachą tytanowo- cynkową, o nachyleniu identycznym jak dominująca zabudowa mieszkalna na tym obszarze.
Obiekt otrzymał 1 nagrodę w – organizowanym przez Towarzystwo Miłośników Wrocławia i Prezydenta Wrocławia – konkursie Piękny Wrocław.
Pionierska, Wrocław (PL)
Raik Scheffler
Przemysław Skwarek, Agnieszka Włodarczyk, Piotr Zybura
Marcin Czechowicz, Katarzyna Szmorąg
2004-2006
2006-2008
1 miejsce w konkursie Piękny Wrocław XX