Po międzynarodowym sukcesie wystawy Werkbundu w Stuttgarcie również we Wrocławiu zorganizowano w roku 1929 dużą wystawę mieszkaniową, zatytułowaną „Mieszkanie i miejsce pracy“ („Wohnung und Werkraum-Ausstellung” – WuWA). Jej celem była prezentacja nowych, zgodnych z duchem czasu form zamieszkiwania i przestrzeni do pracy. Przez trzy miesiące można było zwiedzać 32 budynki ze 132 w pełni urządzonymi mieszkaniami. Niektóre koncepcje miały silnie eksperymentalny i społeczno-utopijny charakter i stanowiły próbę reakcji na aktualne trendy społeczne. Element osiedla stanowiło więc przedszkole, a ponadto dom dla osób samotnych Hansa Scharouna i wysokościowiec Adolfa Radinga propagowały nowe formy wspólnotowego życia i mieszkania. Po zakończeniu wystawy osiedle przez dwa lata służyło do celów testowania, a zamieszkane było głównie przez artystów, architektów i pisarzy.
Projekt obejmował rewaloryzację i adaptację dawnego zakładu fryzjerskiego (a pierwotnie poczekalni dla oczekujących na tramwaj oraz kiosków z mlekiem i prasą) w zabytkowym budynku mieszkalnym nr 1 (Laubenganghaus Nr. 1) w obszarze wystawy mieszkaniowej WuWA (Wohnungs- und Werkraum Ausstellung) z 1929r. Galeriowy dom czynszowy, do którego przylega obiekt, został zaprojektowany przez Paula Heima i Alberta Kemptera.
W ramach remontu, objętego ochroną konserwatorską pawilonu, odnowiono w oryginalnej kolorystyce elewację, odtworzono stolarkę okienną oraz charakterystyczne zewnętrzne siedziska, wymieniono pokrycie dachowe oraz wykonano elementy blacharskie. Przywrócono także charakterystyczny, znany z poniemieckich wrocławskich budowli, tynk dziobany i klinkierowe wykończenie nawierzchni zewnętrznych. Na dachu dodano neon „infowuwa”, który, wraz z liniowym oświetleniem zewnętrznym, podkreśla aktualną funkcję obiektu stanowiącego strefę wejściową do obszaru dawnej wystawy WuWA.
Zaprojektowano także wnętrza pawilonu, który aktualnie ma służyć jako punkt informacyjny oraz kawiarnia i stanowi strefę wejściową na obszar dawnego osiedla. Ze względu na wymagania funkcjonalne oraz niewielką powierzchnię obiektu przyjęto rozwiązania współczesne, zainspirowane estetycznie wczesnym niemieckim modernizmem. Odtworzono oryginalne ławki wewnętrzne w intensywnym kolorze, zaś pozostałe meble i wyposażenie zaprojektowano w ograniczonej biało-czarnej palecie. Zabudowa meblowa ściany przeznaczona jest równolegle na produkty niezbędne dla funkcjonowania kawiarni, jak i do ekspozycji materiałów informacyjnych o WuWA.
Dawna poczekalnia i jej nowe wcielenie jest kolejnym etapem całościowej rewaloryzacji obszaru i obiektów dawnej wystawy prowadzonych przez Wrocław, których strategicznym celem jest ochrona i pielęgnacja dóbr kulturowych oraz upowszechnianie wiedzy na temat tego miejsca. Pawilon stanowi atraktor, który w swej nowej odsłonie, jest symbolem nowej epoki w 90-letniej historii osiedla WuWA.
ul. Tramwajowa, Wrocław (PL)
Wrocławska Rewitalizacja
Maja Cichocka, Agnieszka Gałwiaczek, Piotr Zybura
Tomasz Cempa (TOMASZ CEMPA ARCHITEKT), Grażyna Adamczyk-Arns (WROCŁAWSKA REWITALIZACJA)
Maciej Lulko
2016-2017
2018
Wyróżnienie i nominacja do nagrody specjalnej w konkursie "Piękny Wrocław" XXIX